Jerzy Wilmański
(1936 Aleksandrów Łódzki)
Poeta, prozaik, publicysta. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim. Pracował jako redaktor w “Głosie Robotniczym”, w łódzkiej rozgłośni Polskiego Radia oraz był kierownikiem działu kulturalnego w “Odgłosach” .
Debiutował w 1955 roku. Opublikował zbiory wierszy:
“Poemat niedoskonały”
– 1959“Obrona krajobrazu” – 1963
“Odlot” – 1970
“Tylko słowa”
– 1976“Czterdziesta jesień”
– 1979“We mgle, we mgle” – 1984
“Pożegnanie karnawału”
– 1986W 1982 roku wydał mikropowieść “Tak prędko, coraz prędzej”, a w 1985 opowieść-collage “Bez ładu i składu”.
Przeszłość i teraźniejszość Łodzi – to stały obszar zainteresowań Wilmańskiego. Daje temu wyraz w twórczości poetyckiej i prozatorskiej, w felietonach i reportażach oraz pracach edytorskich.
W tym kręgu tematycznym pozostają:
“Krzywa latarnia”
opowiadania – 1966“Rzeczy dziwne i ciekawe” felietony – 1972
“Piotrkowską na wprost”
(1977), “Antykwariat przy Piotrkowskiej”(1983) książki poświęcone zabytkom oraz przeszłości kulturalnej Łodzi.